Գոյականի տեսակները
Գոյականի տեսակները
Ըստ բառիմաստային ընդհանրությունների և քերականական յուրահատկությունների՝ գոյականները բաժանվում են հետևյալ խմբերի՝
- Հասարակ և հատուկ գոյականներ
- Թանձրացական (նյութական) և վերացական գոյականներ
- Անձ և ոչ անձ ցույց տվող գոյականներ
- Շնչավոր և անշունչ գոյականներ
Հասարակ և հատուկ գոյականներ
Այն բառերը, որոնք անվանում են առարկայի տեսակը ընդհանուր կերպով և կարող են մասնավորվել տվյալ տեսակի բոլոր առարկաների վրա, կոչվում են հասարակ գոյականներ, օրինակ` աղջիկ, մարտ, գյուղ և այլն:
Միևնույն տեսակին պատկանող, ամեն մի առանձին առարկային տրվող անունները կոչվում են հատուկ անուն կամ հատուկ գոյական, օրինակ` Աննա, Հայկ, Հայաստան, Աղստև և այլն:
Հատուկ անուններ են՝
- Անձնանունները
- Տեղանունները
- Կենդանիներին տրվող անունները
- Կազմակերպությունների, հիմնարկների, թերթերի, գրական երկերի անվանումները
Թանձրացական (նյութական) և վերացական գոյականներ
Նյութական գոյականներն անվանում են բնության մեջ առկա առարկաներ և երևույթներ՝ հող, ջուր, մարդ, անտառ…
Թանձրացական գոյականներն անվանում են բուն առարկայական աշխարհն իր ամբողջ բազմազանությամբ, բնության մեջ առկա առարկաներ և երևույթներ՝ հող, ջուր, մարդ, անտառ….
Վերացական գոյականները նյութական մարմիններ չեն անվանում, այլ ցույց են տալիս երևույթներ (բնության, հասարակական, մտավոր), բայց քերականորեն հասցված են առարկայի աստիճանի, որպես առարկա մտածված։ Վերացական գոյականներն անվանում են վերացական հասկացողություններ, որոնք մարդկային մտածողության արդյունք են՝ սեր, ատելություն, վախ, ցավ…
Անձ և ոչ անձ ցույց տվող գոյականներ
Անձ ցույց տվող գոյականները անձերի հատուկ և հասարակ անուններն են, ոչ անձ (իր) ցույց տվող գոյականն են մյուս բոլոր գոյականները։
Շնչավոր և անշունչ գոյականներ
Շնչավոր առարկա են համարվում մարդ նշանակող գոյականները, որոնք կարող են լինել՝
- հատուկ անուններ (Հռիփսիմե, Իշխան և այլն)
- հասարակ անուններ (մարդ, հայր, տղա, կին, զինվոր)
Շնչավոր առարկաները կամ անձ ցույց տվող գոյականները խոսքի մեջ գործածվելիս պատասխանում են ո՞վ, ո՞ւմ, ումի՞ց, ումո՞վ հարցերին։
Առաջադրանքներ
- Գոյականները խմբավորի՛ր` ըստ տեսակների (միևնույն բառը կարող է մի քանի խմբում լինել):
Գյուղ, ԱՄՆ, սեր, Արաքս, գայլ, խնձոր, կարոտ, մարդ, խաղալիք, շուն, Արմեն, հմայք, ընկեր, խաղաղություն, հեռախոս, մժղուկ, Դավիթ, գնդակ, Երևան, կատու, հրապուրանք, ընկերություն, սեղան, Արարատ, ուսուցիչ։
Հասարակ – գյուղ, սեր, գայլ, խնձոր, կարոտ, մարդ, խաղալիք, շուն, հմայք, ընկեր, խաղաղություն, հեռախոս, մժղուկ, գնդակ, կատու, հրապուրանք, ընկերություն, սեղան, ուսուցիչ։
Հատուկ – ԱՄՆ, Արաքս, Արմեն, Դավիթ, Երևան, Արարատ։
Թանձրացական- գյուղ, գայլ, խնձոր, մարդ, խաղալիք, շուն, հեռախոս, մժղուկ, գնդակ, կատու, սեղան, ուսուցիչ։
Վերացական- սեր, կարոտ, հմայք, ընկեր, խաղաղություն, հրապուրանք, ընկերություն։
Անձ – մարդ, ընկեր, ուսուցիչ, Արմեն, Դավիթ։
Ոչ անձ- գյուղ, ԱՄՆ, սեր, Արաքս, գայլ, խնձոր, կարոտ, խաղալիք, շուն, հմայք, խաղաղություն, հեռախոս, մժղուկ, գնդակ, Երևան, կատու, հրապուրանք, ընկերություն, սեղան, Արարատ։
Շնչավոր- գայլ, մարդ, շուն, մժղուկ, կատու, ընկեր, ուսուցիչ, Արմեն, Դավիթ։
Անշունչ- գյուղ, ԱՄՆ, սեր, Արաքս, խնձոր, կարոտ, խաղալիք, հմայք, խաղաղություն, հեռախոս, գնդակ, Երևան, հրապուրանք, ընկերություն, սեղան, Արարատ։
2․ Յուրաքանչյուր շարքի չորս բառերն ի՞նչ ընդհանուր հատկանիշ ունեն, որ նույն շարքի մեկ բառը չունի:
աշխարհ ուրախություն հետախույզ սարդ
Նեղոս հիացմունք երգչուհի աղջիկ
աղվես մահճակալ սեր պարուհի
աթոռ խաղաղություն ուսուցիչ օդաչու
աշխատանք վայելք բժիշկ մկրատ
3․ Գրի՛ր․
- Հինգ հատուկ, հինգ հասարակ գոյական
Հատուկ- Փարիզ, Արաքս, Կարեն, Սևանա լիճ, Հայաստանը։
Հասարակ- տուն, գրիչ, ծառ, քաղաք, երեխա։
- Հինգ թանձրացական, հինգ վերացական գոյական
Թանձրացական- ջուր, քար, հաց, երկաթ, միս։
Վերացական- սեր, հպարտություն, ատելություն, վախ, բարություն։
- Հինգ անձ ցույց տվող, հինգ իր ցույց տվող գոյական
Անձ- ուսուցիչ, բժիշկ, գրող, մարզիկ, ընկեր։
Իր- գրիչ, հեռախոս, գիրք, սեղան, մեքենա։
- Հինգ շնչավոր, հինգ անշունչ գոյական
Շնչավոր- շուն, կատու, ձի, մարդ, արջ։
Անշունչ- քար, արև, տուն, ճանապարհ, մատիտ։
4․ Թումանյանական հատվածներից դո՛ւրս գրիր գոյականները՝ նշելով նաև տեսակը։
Այնտեղ սարերն իրար են հանդիպել, իրենց արանքում մի մեծ ձոր են ստեղծել, որ կոչվում է Մութը Ձոր։ Մութը Ձորը բաժանում է հայերին ու թուրքերին իրարից։ Նրա մի կողմը թուրք սարվորն է իջնում, իր բինեն զարկում, մյուս կողմը՝ հայը։ Բայց նրանց իգիթները գիշերվա մթնով էլ անցնում այս խոր անդունդը, իրարից ոչխար են գողանում, ձի, կով կամ գոմեշ են քշում։ Նրանց հովիվները հանդերում են հասնում ու փետակռիվ են անում։
Ես իմ մանկության գարունները անց եմ կացրել մեր սարերում։ Շատ էի սիրում իմ տատոնց տունը ու միշտ այստեղ էի լինում։ Իմ քեռիներից ամենից փոքրը՝ Ահմադը, հովիվ էր։Նա ինձ տանում էր, ման էր ածում գառների մեջ, հետը հանդից հաղարջի կարմիր ճյուղեր էր բերում ինձ համար, իսկ իրիկունները հանում էր սրինգն ու ածում։
Մի գարնան իրիկուն դռանը նստած զրույց էինք անում, երբ այս դեպքը պատահեց։ Էս դեպքից հետո ես չեմ մոռանում էն գարնան իրիկունը։ Ծիծեռնակը բույն էր շինել մեր սրահի օճորքում։ Ամեն տարի աշնանը գնում էր, գարնանը ետ գալի, ու նրա բունը միշտ կպած էր մեր սրահի օճորքին։
Մի գարնան իրիկուն դռանը նստած զրույց էինք անում, երբ այս դեպքը պատահեց։ Էս դեպքից հետո ես չեմ մոռանում էն գարնան իրիկունը։ Ծիծեռնակը բույն էր շինել մեր սրահի օճորքում։ Ամեն տարի աշնանը գնում էր, գարնանը ետ գալի, ու նրա բունը միշտ կպած էր մեր սրահի օճորքին։
Հասարակ- սար, ձոր, կողմ, թուրք, սարվոր, բինե, հայ, իգիթ, գիշեր, անդունդ, ոչխար, ձի, կով, գոմեշ, հովիվ, հովիվներ, հանդ, փետակռիվ, մանկություն, գարուն, սարեր, տատոնց տուն, քեռի, գառ, հաղարջ, ճյուղ, իրիկուն, սրինգ, դեպք, ծիծեռնակ, բույն, սրահ, օճորք։
Հատուկ- Մութը Ձոր, Ահմադ։
Թանձրացական- սար, ձոր, կողմ, անդունդ, ոչխար, ձի, կով, գոմեշ, հովիվ, գառ, հաղարջ, ճյուղ, սրինգ, ծիծեռնակ, բույն, սրահ, օճորք։
Վերացական- մանկություն, գարուն, դեպք, զրույց, սիրո հիշողություն , անցյալ։
Անձ- թուրք, սարվոր, հայ, իգիթ, հովիվ, քեռի, Ահմադ։
Իր- սար, ձոր, կողմ, անդունդ, ոչխար, ձի, կով, գոմեշ, գառ, հաղարջ, ճյուղ, սրինգ, բույն, սրահ, օճորք։
Շնչավոր- թուրք, հայ, սարվոր, իգիթ, հովիվ, քեռի, Ահմադ, ոչխար, ձի, կով, գոմեշ, գառ, ծիծեռնակ։
Անշունչ- սար, ձոր, կողմ, անդունդ, բինե, գարուն, մանկություն, հանդ, փետակռիվ, հաղարջ, ճյուղ, իրիկուն, սրինգ, դեպք, բույն, սրահ, օճորք։