Անտառի մի քանի բնակիչ գնում են որպեսզի գտնեն տոնածառ ,արջը նապաստակը և ոզնին։Արջը ասում է ,որ տոնածառը պետք է լինի ահրելի մեծ և լայն ,իսկ նապաստակը ասաց Թող այն լինի փոքրիկ, փափուկ և արծաթափայլ, ինչպես ես, ոզնին էլ ասաց Ո՜չ, ո՜չ եղևնին պետք է լինի փշոտ և փոքր:Նրանք իրարից նեղացան ,իսկ հետո արջը ասաց թող տոնածառը լինի բարձր ,փշոտ և արծաթափայլ Ճի՜շտ է, ճի՜շտ է, բացականչեցին ոզնին ու նապաստակը:Վերջապես նրանք ընտրեցին ամենագեղեցիկ եղևնին: Առավոտյան կենդանիները` խաղալիքներով լցված բազմաթիվ արկղերով, եկան անտառի խորքը և զարմանքից քարացան` ոչ մի եղևնի չէր մնացել:Մարդիկ բոլորը կտրել ու տարել էին: Նապաստակն սկսեց բարձրաձայն լացել:
-Տեսե՜ք, տեսե՜եք, գոռաց արջը այնտեղ հեռվում մի փոքրիկ եղևնի կա, թող այն լինի մեր տոնածառը:
-Տոնածառը փոքր, բայց մեր սրտերը թող լինի մեծ ու բարի շատախոսեց ոզնին:
